اساس شعر فارسی – شعر اخلاقی
پس از آنکه شعر خوب را تعریف کردیم و آن را به شعر خوب عمومی و خصوصی تقسیم نمودیم، اینک بیان می کنیم که اساس شعر را بر سه قسم می توان تقسیم نمود:
1) اشعار اخلاقی
2) اشعار وصفی
3) اشعار روایی
1- اشعار اخلاقی
اشعاری هستند که تشویق و ترغیب به پیروی از اصول خوب، احساسات سالم، حریّت افکار و آزادی عقیده، وطن پرستی و شرافت دوستی، راستی و نیکوکاری و اجتناب از صفات رذیله بنماید. چون برای نژادهای مختلفه و ادوار متفاوته اصول اخلاقی کم و بیش متفاوت است، قهراً حکمیت در خوبی و بدی این قبیل اشعار هم باید با ملاحظه این اختلافات باشد، هر ملت و نژادی در هر دوره برای تکمیل و ترقی هیأت اجتماعی خود پیروی از اصول و پیمودن راه هایی را معتقد است که شاید همان اصول و راه ها منظور دیگران نباشد. مرام هیأت اجتماعی نژاد سمیتیک (1) با نژاد آرین (2)، مرام یهودی قدیم با یونانی و روم و ایرانی قدیم یکی نبوده اصول اخلاقی و اجتماعی آنها متباین بوده است، بنابراین شعرهای اخلاقی آنها با هم متفاوت است مگر بهترین آن اشعار را که دارای جنبه عمومی باشد.
1) اقوام سامی: آشوری، بابلی، عبرانی، آرامی و ...
2) نژاد هند و اروپایی، آریایی نژاد و ...
استاد محمد تقی بهار( ملک الشعرا)
سبک شناسی نظم نقل از تبیان
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
واژه های مصوب فرهنگستاننویسندگان
نظرسنجی
به نظر شما وضعییت زبان پارسی چگونه است؟
آمار سایت